04/01 Strand en sneeuw

Er loopt in het westen maar één weg van noord naar zuid: de Highway 6. We gaan er vandaag 325 km van rijden. Een tweebaansweg, langs de kust, door agrarisch gebied, door regenwoud, langs de Zuidelijke Alpen. 

Bij onze eerste stop, de Hokitika George, zien we de koffiecaravan eerder dan de parkeerplaats. Dat belooft drukte. Maar het uitkijkpunt is de moeite waard. Blauwer dan blauw stroomt het water in rap tempo onder de swingbridge door. Ook bij deze met stalen kabels gefixeerde bridge, toont een houten bordje de maximum load: 6pers. Dat stelt gerust..

In Hokitika Town lopen we voorbij possum / merino wolwinkels, verbazen we ons over de prijs van jade, eten we de best meat & chicken pie ever en lachen toeristen uit die (al leunend voor een fraai plaatje) de ‘T’ laten instorten van de veel gefotografeerde wrakhout letters.

Halverwege onze rit passeren we de Frans Josef Glacier. De gletsjer is niet meer toegankelijk voor wandelaars. Wel kan je via rivierbedding te voet redelijk dichtbij naderen. Andere optie is per 🚁 en die vliegen dan ook af en aan. 

Vlak voordat we aankomen bij een meest vreselijke motel in het prachtige Haast, stoppen we bij een sprookjesachtig meertje - net achter de zandduinen van de Tasmanzee. Mooie picknickplaats voor morgen 😉.