22/12 Dat smaakt naar meer

Voordat we de zwaveldampen verlaten en koersen naar lake Taupo, maken we ons op voor een wandeling rondom ‘the Bleu Lake’ in het Whakarewarewa Forest / Redwood Forrest. We zijn nog maar net het onverharde pad ingeslagen of er staan twee rode pilaren op de weg. 🤔. We zijn van mening dat het voordeel van pionnen is, dat je ze weg kan halen.
Er volgt een mooie rit door het dichte bos. Toch stoppen we na 10 minuten bij de eerste P en wel bij ‘the Green Lake’. De reden? De ‘maps me’ zegt dat we nog 40 minuten moeten doorhobbelen om bij het blauwe meer te komen en dat vinden we al te zot. Later zou blijken dat de weg verderop volkomen ontoegankelijk is...

De Redwoods zijn reusachtig, sommige zeker 30 meter hoog en omgeven door de Koningsvarens. Prachtig! De bloemengeur, vogelgeluiden en uitzicht op het ‘groene’ (?) meer is sprookjesachtig. Al stijgend zien we zelfs in de verte de besneeuwde bergtoppen van het Tongariro National Park

De route naar Taupo rijden we binnendoor. Er is weinig zo prachtig als de glooiende heuvels van Waikite valley. We zijn dan wel niet in ‘Hobbitland’ geweest, maar mooier dan dit kan The Shire toch niet zijn 😉? Over de smallere waterstromen lopen net als in Coromandel de ‘one lane bridges’, zo leuk.

We maken een stop bij de Huka waterval. Een waterval die niet ín het meer uitkomt, maar vanúit het meer en de Waikato rivier vult. De waterval is niet hoog maar stroomt toch met heel veel geweld de rivier binnen, wat een speciale kleur aan het water geeft. 

We rijden door Taupo en langs het meer. Raar idee dat dit grootste meer van nieuw Zeeland, een met water gevulde krater is. Lake Taupo heeft qua sfeer wat weg van (ja, daar gaan we weer) het meer van Genève. Het is sfeervol en de weg langs het meer leidt langs luxe appartementen en lodges. In de verte zien we de besneeuwde toppen  van Mount Tongariro, nu nog dichterbij. Een prachtig gezicht.