24/12 Skipistes in lava

Als een gele puist ligt Chateau Tongariro tussen de bruin/zwarte lava bergen te wachten op gasten. De ‘timeless elegance’, zoals folder meldt, is aan de buitenkant ver te zoeken. En ja, wij snappen ook dat witte kunstof kozijnen duurzamer zijn....

Eenmaal binnen in de lounge verdwijnt de scepsis. We worden welkom ontvangen en hoffelijk bedient. Vanuit de rood/roze fauteuils kijken we de bergen in: ‘stunning view’. Drie dames op leeftijd kaarten aan en een ronde tafel en een Indiër met tulband serveert de high tea aan een tafel verderop. We wanen ons op de filmset van Grand Hotel Budapest 😉

Het ernaast gelegen bezoekerscentrum is zeker zo interessant. We zijn nog niet binnen of we mogen weer naar buiten. Het centrum sluit eerder i.v.m. aanstaande🎄. O ja, ‘Merry Chrismas!’ Niet getreurd want er zijn mooie wandelpaden genoeg en ook de bergpas naar het skidorp is geopend. Verwachtingsvol rijden we slagbomen door de bergpas op. Alles wat we zien zijn donkerbruine hutten, die wegvallen tegen de achtergrond van de lava bodem. Raar en mooi, als een spookdorp in de mist.

We rijden terug naar het plaatsje ‘National Park’ dat grappig genoeg nét buiten het National Park Tongariro ligt. Het heeft zijn naam te danken aan ‘Zealand Railways’ die de oorspronkelijke naam verving en met deze naam reeds  jarenlang voor veel verwarring zorgt. 
Het station is omgetoverd tot een sfeervol restaurant. De treinen razen vier keer per uur voorbij, stoppen doen ze al lang niet meer.

Ons hotel is vlakbij en de jacuzzi in de tuin wordt onze laatste activiteit van vandaag. En dat wordt smeren! want de ozonlaag is hier erg dun en je bent zo verbrand.